5 fases van rouw
Fase 1: Ontkenning
Een verdoofd gevoel is gebruikelijk in de eerste dagen na een sterfgeval. Sommige mensen gaan in eerste instantie door alsof er niets is gebeurd. Zelfs als we met ons hoofd weten dat er iemand is overleden, kan het moeilijk te geloven zijn dat een belangrijk iemand niet meer terugkomt. Het is ook heel gebruikelijk om de aanwezigheid van iemand die overleden is te voelen, zijn stem te horen of hem zelfs te zien.
Fase 2: Woede
Woede is een volledig natuurlijke emotie, en heel natuurlijk nadat iemand is overleden. De dood kan wreed en oneerlijk lijken, vooral als je het gevoel hebt dat iemand
voor zijn tijd is overleden of als je samen plannen had voor de toekomst. Het is
ook gebruikelijk om boos te zijn op de persoon die is overleden, of boos op onszelf vanwege de dingen die we voor hun dood wel of niet hebben gedaan of gezegd.
Fase 3: Onderhandelen
Als we pijn hebben, is het soms moeilijk te accepteren dat we niets kunnen doen om dingen te veranderen. Onderhandelen is wanneer we deals beginnen te sluiten met onszelf, of misschien met God of Allah als we religieus zijn. We willen geloven dat
we ons beter voelen als we op een bepaalde manier handelen. Het komt ook vaak voor dat we dingen uit het verleden blijven herhalen en veel ‘wat als’-vragen stellen, waarbij we wensen dat we terug konden gaan en dingen konden veranderen in de hoop dat de dingen anders hadden kunnen aflopen.
Fase 4: Verdriet en Depressie
Verdriet en verlangen zijn waar we het vaakst aan denken als we aan verdriet denken. Deze pijn kan zeer intens zijn en gedurende vele maanden of jaren in golven optreden. Het leven kan het gevoel geven dat het geen enkele betekenis meer heeft, wat beangstigend kan zijn.
Fase 5: Aanvaarding
Verdriet komt in golven en het kan voelen alsof niets ooit meer goed zal komen. Maar geleidelijk merken de meeste mensen dat de pijn afneemt en dat het mogelijk is te accepteren wat er is gebeurd. Misschien komen we nooit over de dood van een dierbare heen, maar we kunnen wel opnieuw leren leven, terwijl we de herinneringen aan degenen die we verloren hebben dicht bij ons houden.